Van goudgele stranden naar het binnenland met ruige rivieren en watervallen

Dibsdag vertrokken uit Abel Tasman richting Murchison. Ongeveer drie uur rijden. Ik kreeg een melding wegafsluiting vermijden, dus volgde dat maar op. Maar toen kwamen we in een bergpas en toen we al lekker aan het klimmen waren met haarspeldbochten stond er plotseling 'gravel road'

Oeps, ik ga zeker niet met zo'n zware camper een bergpas af met grint. Bovendien niet verzekerd dan. En het regende ook. Gelukkig kon ik net keren (altijd even spannende momenten) en ben weer terug gegaan. Uiteindelijk bleek er geen wegafsluiting. Eerste stuk rijden was niet spectaculair maar toen we voor Murchison kwamen was het weer 'wauw, en wauw, en wauw' 😃

De hele tijd hadden we de bruisende en kolkende Buller rivier naast ons, soms moesten we erover middels een brug. 

Nog even doorgereden naar de Maruia Falls. De zon brak door. Ook weer schitterend! Om vervolgens op tijd op een fijne camping te komen in Murchison. Direct aan de rivier. We stonden letterlijk aan de oever van de rivier (iets hoger dan voor droge voeten). Hele bomen kwamen voorbij in die kolkende rivier. Mijn dochter kon zich lekker even uitleven op een springkussen. 

De planning was om morgen naar Greymouth te gaan. Stukje westkust te pakken en dan door de Lewis Pass over te steken naar Hanmar Springs wasr we 2 dagen zouden verblijven en relaxen. Maar vandaag las ik dat de pas al afgesloten was vanwrge overstromingen. En ook donderdag verwachten ze zware regen met storm en kans op onweer. 
Dus..de planning loslaten en kiezen voor veiligheid.

We gaan nu morgen naar Greymouth via Westport. Om vervolgens door te rijden naar Haast en daar door de pas te gaan. Wel jammer want de Lewis pass schijnt heel mooi te zijn. Maar het is zoals het is. Het weer heb je niet in de hand ☺️ En de westkust moet ook prachtig zijn.