Woensdag de prachtige kustroute gereden van Westport naar Greymouth. Wát een uitzichten!
Al kronkelend, klimmend en dalend de weg langs de ruige westkust gereden. De oceaan gaf nog grote golven die braken op de rotsen. Spectaculair om te zien. Af en toe even stoppen bij mooie uitkijkpunten. Grappig als je dan in het Engels vraagt aan een stel of ik even een foto van hun samen zal maken. Ze vervolgens ons Nederlands horen praten en zeggen 'hé, jullie zijn Nederlanders!' Is al vaker gebeurd deze reis.
Grappig dat je in een vreemd land dan zo familiair doet tegen (vreemde) Hollanders, terwijl we in Nederland soms best afstandelijk naar elkaar zijn. Maar dat heb ik al veel vaker ervaren tijdens eerdere reizen.
Natuurlijk zijn we gestopt bij Pancake Rocks. De Pannenkoekrotsen bestaan uit een groep van sterk verweerde kalksteenrotsen waar de Tasmanzee tijdens hoog tij door een aantal verticale blaasgaten breekt. Het kalksteen lijkt hier gelaagd te zijn op de 'pannenkoeken'-manier.
Heel spectaculair ook om het water zo te zien kolken, met veel lawaai te horen beuken tegen de rotsen en op sommige plekken omhoog te zien spuiten. Ik ben altijd weer verwonderd door de enorme kracht van de zee.
In Greymouth gestopt. Het was de bedoeling morgen door de Lewis Pass te gaan meer naar het midden. Maar de lewis Pass bleek gesloten in verband met overstromingen vsn dinsdag. En ook morgen (donderdag) wordt er héél slecht weer voorspeld voor een groot deel van het Zuidereiland. Dus we moeten de plannen wijzigen.
Dan eerst maar verder zakken langs de Westkust om door de Haastpass te gaan voor het weekend.
Maak jouw eigen website met JouwWeb