Verslag

We hebben vandaag een uur paardgereden, en het was geweldig. Totaal anders dan het rijden in Nederland. Hier ging alles in stap omdat we vrij steil omhoog moesten klimmen op paden die met stenen en rotsen bekleed waren. En weer achterover leunend in de western zadels naar beneden moesten.

Vandaag en morgen doen we rustig aan, niet teveel rijden.

Gisteren (zaterdag) zijn we de hele dag onderweg geweest. En wat hebben we weer veel gezien en beleefd. We reden door de Catlins. Een prachtig gebied in het zuidelijke deel van het Zuidereiland, ook nog steeds de Southern Scenic Route. 

We moeten keuzes maken hier wat wel en wat niet zien. Dus toch maar besloten de Milford Sound route te skippen. Ook al is die geweldig schijnt het. Maar de fjorden in Noorwegen heb ik ook gezien dus gaan we vandaag voor de Southern Scenic Route.

Wat hebben we een fantastische dag gehad vandaag! Het is hier nu donderdagavond.

Ik had even een extra pauzedag nodig om weer wat fitter te worden. Gelukkig was mijn dochter ook best moe en vond het heerlijk even extra rust. De avond ervoor sneeuwde het op de camping aan lake Hawea waar we stonden. We zeiden nog 'potjandorie krijgen we nu ook nog sneeuw hier in de lente??' 

Zondagochtend op tijd vertrokken om door de Haast pass te gaan. Volgens routeplanner dik drie uur. Dat worden er vier waarschijnlijk met stops en rustig rijden. Maar, geen haast 😊

Het is vrijdag 25 oktober. Gisteravond zag ik dat de pass nog niet open is, de kans bestond zelfs dat hij het hele weekend dicht zou blijven. Ik blijf hoop houden dat hij morgen open is. Ik zag dat de Arthur's pass gisteren einde middag weer open was. De mooiste maar ook hoogste bergpas hier die prachtig moet zijn. Dan zou ik weer 1,5 uur terug moeten rijden en dan vandaag door die pass.

Vrijdag konden we weer verder zakken naar het Zuiden. Met de hoop zaterdag of zondag door de Haast Pass te kunnen. Zodat we weg zijn van de westkust waar maandag opnieuw heel slecht weer wordt voorspeld. 

Ik had gezien dat we donderdag heel slecht weer zouden krijgen en was eigenlijk wel blij dat de Lewis Pass dicht was. Want nu zat ik aan de Westkust waar het gelukkig geen code rood was maar oranje.

Woensdag de prachtige kustroute gereden van Westport naar Greymouth. Wát een uitzichten!

Dibsdag vertrokken uit Abel Tasman richting Murchison. Ongeveer drie uur rijden. Ik kreeg een melding wegafsluiting vermijden, dus volgde dat maar op. Maar toen kwamen we in een bergpas en toen we al lekker aan het klimmen waren met haarspeldbochten stond er plotseling 'gravel road'